جنبه عملی دیگر این بود که با یک قوری چینی کف پهن بزرگتر در هر میز، تعداد کارکنان منتظری که یک رستوران روی زمین نیاز داشت کاهش می یافت. اتاق غذاخوری را با 10 میز با 12 نفر تصور کنید.
هرچه قوری روی میز بتواند آب بیشتری در خود نگه دارد، نیروی کمتری برای پر کردن مجدد با آب جوش نیاز خواهید داشت. مقرون به صرفه، بادوام و بسیار کاربردی برای پذیرایی از غذاخوری‌ها است.
این قوری سرامیکی سفید تمام جعبه‌ها را برای صاحبان رستوران و مشتریان ایجاد می‌کند. تنها کاری که انجام نمی دهد این است که یک فنجان چای را به درستی بریزید.
در این دنیای نوآوری مخرب، این قوری آماده مصرف است. مطمئناً یک ایلان ماسک سرامیک وجود دارد که می تواند یک قوری بدون چکش بسازد، به قیمت فعلی، اگر ارزانتر نباشد؟ دلی برای بچه ها و انگشتان بیچاره و له شده و سوزانشان داشته باشید.
پالایشگاه‌های «قوری» چین نقش مهمی در پالایش نفت دارند و یک پنجم واردات خام چین را تشکیل می‌دهند. از لحاظ تاریخی، قوری‌ها بیشتر تجارت خود را با شرکت‌های بزرگ دولتی چین انجام می‌دادند.
نفت خام را از آن می‌خریدند و پس از فرآوری آن به بنزین و گازوئیل، به آنها می‌فروختند. اگرچه در سایه شرکت‌های غول‌پیکر ملی نفت چین (NOCs) کار می‌کردند.
با این حال، دولت چین بخش بزرگی از دو دهه را صرف تلاش برای تحکیم بخش گسترده و مستقل پالایشی این کشور با گرسنگی دادن اپراتورهای خصوصی از دسترسی به نفت خام وارداتی و هدف قرار دادن کوچکترین و کم کارآمدترین کارخانه ها برای تعطیلی کرده است.
در سال 2011، کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی چین (NDRC) دستورالعمل هایی را برای حذف پالایشگاه های کوچک برای دستیابی به صرفه جویی در مقیاس و بهبود کارایی صادر کرد.
با این وجود، سیاست‌هایی که به منظور جلوگیری از فعالیت‌ها انجام می‌شد، نتیجه معکوس داشت، زیرا اکثر واحدهایی که برای تعلیق در نظر گرفته شده بودند، برای باز ماندن گسترش یافتند.
