یک متاآنالیز شامل 39 کارآزمایی اولیه در مورد اثر تجویز 2 ماهه فرآوردههای سیر بر کلسترول کل، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا و تری گلیسیرید انجام شد.
نتایج حاکی از آن است که سیر تازه پاک شده در کاهش کلسترول تام سرم به میزان 6±17 میلی گرم در دسی لیتر و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم به میزان 6±9 میلی گرم در دسی لیتر در افراد با سطوح کلسترول تام بالا (بیش از 200 میلی گرم در دسی لیتر) موثر است.
کاهش 8 درصدی کلسترول تام سرم از اهمیت بالینی برخوردار است و با کاهش 38 درصدی خطر حوادث عروق کرونر در سن 50 سالگی همراه است.
سطح کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا فقط اندکی بهبود یافت و تری گلیسیرید به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار نگرفت. سیر در تمام آزمایشات بسیار قابل تحمل بود و با حداقل عوارض جانبی همراه بود.
اثر پیشگیرانه سیر بر تصلب شرایین به ظرفیت آن در کاهش محتوای چربی در غشای شریانی نسبت داده شده است. آلیسین، اس-آلیل سیستئین موجود در عصاره سیر کهنه و دی آلیلدی سولفید موجود در روغن سیر ترکیبات فعالی هستند که مسئول اثر ضد آترواسکلروتیک هستند.
فعالیت فیبرینولیتیک پلاسما در حیوانات، که در تغذیه با کلسترول کاهش می یافت، به طور قابل توجهی با تکمیل این رژیم غذایی با سیر افزایش یافت .
تعداد 8 بیمار مبتلا به بیماری انسداد شریان محیطی برای دریافت سیر یا دارونما به طور تصادفی انتخاب شدند. دوز سیر 400 میلی گرم پودر سیر استاندارد شده خوراکی دو بار در روز بود.
هم مردان و هم زنان 40 تا 75 ساله در این مطالعه وارد شدند. پس از دوازده هفته درمان، مسافت پیاده روی بدون درد به طور مشابه چه دریافت سیر یا دارونما افزایش یافت.
به طور مشابه هیچ تفاوتی در تغییرات فشار خون، ضربان قلب و اختلاف فشار بین فشار مچ پا و بازویی وجود نداشت. هیچ عارضه جانبی شدیدی مشاهده نشد، اگرچه بیشتر افرادی که سیر مصرف می کردند.
نسبت به دارونما از بوی قابل توجه سیر شکایت داشتند. این نشان می دهد که هر گونه بهبود در علائم بیماری انسداد شریان محیطی با سیر ممکن است نیاز به درمان و پیگیری طولانی مدت نسبت به این مطالعه داشته باشد.
حیطی، ویسکوزیته پلاسما و آنژین ناپایدار را کاهش می دهد و خاصیت ارتجاعی عروق خونی و پرفیوژن مویرگی را افزایش می دهد (Sumiyoshi and wargovich, 1990 ▶).
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.