صلح سبز یک اعتراض مربوط به امنیت غذایی به GR را در بیانیه ای در سال 2012 خلاصه کرد: “اگر GR در مقیاس وسیع معرفی شود، می تواند سوءتغذیه را تشدید کند و در نهایت امنیت غذایی را تضعیف کند.
GR سوءتغذیه را بدتر می کند زیرا منجر به رژیم غذایی مبتنی بر یک اصل می شود. با این حال، جایگزینی برنج طارم عطری با GR توسعه رژیم های غذایی متنوع را حذف نمی کند.
در همین حال، وضعیت ویتامین A می تواند برای بسیاری از جمعیت بهبود یابد. و بهینه سازی تحویل ویتامین A می تواند سلامت عمومی را در جمعیت های در معرض خطر بهبود بخشد.
یک اعتراض منطقی به خطرات احتمالی سلامت انسان یا محیط زیست مربوط می شود. پروتکل سازمان ملل متحد (UN) کارتاخنا در مورد ایمنی زیستی چارچوبی را برای مقررات محصولات دستکاری شده ژنتیکی در بسیاری از کشورها فراهم می کند که بر اصل احتیاط در ارزیابی خطرات تاکید می کند و ارزیابی منافع را کنار گذاشته است.
این پروتکل در سال 2000 امضا شد و در سال 2003، در روزهای نسبتاً اولیه مهندسی ژنتیک کشاورزی، اجرایی شد.
از آن زمان، مطالعات متعددی در مورد مزایای پذیرش ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی (GMO) از طریق افزایش عملکرد، کاهش استفاده از آفت کش ها، بهبود درآمد کشاورزان، کاهش قیمت برای مصرف کنندگان و در برخی موارد حتی بهبود ایمنی مواد غذایی گزارش شده است.
در همین حال، هیچ حادثه تایید شده ای از اثرات نامطلوب بر سلامت انسان یا محیط زیست از محصولات دستکاری شده ژنتیکی در طول نزدیک به سه دهه استفاده جهانی وجود نداشته است.
محصولات تراریخته تحت بسیاری از آزمایشات نظارتی مورد نیاز قبل از تایید قرار می گیرند، از جمله تغذیه حیوانات و مطالعات آزمایشگاهی برای سمیت و آلرژی زایی با این حال، مخالفان این محصولات همچنان به تشدید سوء ظن در مورد اثرات طولانی مدت محصولات دستکاری شده ژنتیکی بر سلامتی ادامه می دهند.
حفاظت در برابر چنین خطراتی را می توان از طریق نظارت بر عملکرد و تأثیرات فناوری ها و مداخله در هنگام بروز موانع به دست آورد.
